Δύο θάνατοι σε Κάρπαθο και Ορεστιάδα μέσα στις τελευταίες
48ωρες στον Ελληνικό Στρατό. Οι οιωνοί είναι κακοί για το Στράτευμα και οι
απώλειες μεγάλες. Δυστυχώς το αίμα χύνεται μακριά από τα πεδία των επιχειρήσεων
χωρίς ανακοινωθέντα.
Μετά την αποχή από Ιράκ, Αφγανιστάν, Αφρική η προεδρεύουσα
Ελλάδα ανησυχεί τώρα μήπως η Ουκρανία απαιτήσει δυνάμεις για την ειρήνευσή της.
Η Ελλάδα και ο ελληνικός στρατός κατ’ επέκταση αδυνατεί να συμμετάσχει στις διεθνείς
εξελίξεις του μεταψυχροπολεμικού κόσμου και του 21ου αιώνα.
Δαπανηρός, διάσπαρτος και ενοχικός παλεύει μέσα από στημένες παρελάσεις και
επιδείξεις να αποδείξει το αυτονόητο. Την ύπαρξή του. Αυτό που οι υπόλοιπες
δυτικές κοινωνίες εξασφαλίζουν με θυσίες και αναπήρους.
Μία χώρα, μία κοινωνία, ένας στρατός που αδυνατεί να
αποστείλει έναν επικοινωνιακό κλωβό σε μία Συμμαχία πολιτισμού δεν μπορεί να
έχει λόγο, δεν μπορεί να έχει τιμές. Προεδρεύουσα ή μη, με κορδέλες ή χωρίς,
όταν οι άλλοι αποφασίζουν για το μέλλον των λαών η Ελλάδα θα παραμένει έγκλειστη
και απομονωμένη έρμαιο των αποφάσεων των ισχυρών. Αυτών που θυσιάζονται
ενωμένοι και θυσιάζουν ενωμένοι για να αποκτήσουν ισχύ ως κοινωνία.
Στην Ουκρανία είχαν πάει οι παππούδες των γονιών μας για
να κερδίσει η χώρα έστω και προσωρινά τις δύο ηπείρους και τις πέντε θάλασσες. Ένα
επίτευγμα που λαοπλάνοι πολιτικοί και πειθήνιοι στρατηγοί εξανέμισαν άμεσα γεμάτοι
πατριωτικές φανφάρες. Οι ίδιοι απόγονοί τους τώρα που πολιορκούν τη λαϊκή
ευαρέσκεια για να επαναλάβουν τυφλωμένοι το έγκλημά τους.
Ας ευχηθούμε ότι οι ανώφελοι θάνατοι θα σταματήσουν γιατί
μπορεί να είναι αναπόφευκτοι αλλά η Ελλάδα, ο ελληνικός στρατός, η ελληνική κοινωνία
έχει ανάγκη από τους άλλους θανάτους. Αυτούς
που δεν λογαριάζονται γιατί είναι ανδρειωμένοι. Γεμάτοι φόβο και αυταπάρνηση…
