Με όρους πολιτικού lifestyle και ακολουθώντας τους νόμους
της τηλεθέασης επιλέγει να αναδειχθεί ως πολιτικός ο κ. Θεοδωράκης και το ποτάμι του. Αξιοποιώντας
την κόπωση και τα λάθη των κυβερνώντων και την ασυνέπεια των υπολοίπων ο
επικεφαλής του κόμματος του Ποταμιού επιλέγει την κίνηση ματ που εξασφαλίζει το
αλάνθαστο της πολιτικής του. Πρώτα θα με ψηφίσετε και μετά θα σας πω ποιες είναι οι
θέσεις του κόμματος μου αναλόγως και του ποσοστού που θα μου δώσετε.
Ευτελίζοντας κάθε έννοια πολιτικής ο κ. Θεοδωράκης προσομοιάζει
με αυτό το 14% που εκτόξευσε το ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές του 2012 και
κανείς δεν γνωρίζει ακόμα επίσημα ποιο είναι και τι θέλει. Το αξίωμα λοιπόν ότι δεν κάνω λάθη γιατί δεν λέω
τίποτα επιλέγει ο κ.Θεοδωράκης και
αναμένει την επικοινωνιακή προβολή και προστασία του για να αντικαταστήσει το
ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές. Εκλογές που σημειωτέον δεν εκλέγουν Κυβέρνηση της Ελλάδας αλλά Ευρωβουλευτές των Βρυξελλών προσφέροντας στους Έλληνες την επιλογή της ψήφου εκ του ασφαλούς και την εκμετάλλευσή τους από επιτήδειους.
Αν οι πολιτικοί επικοινωνιολόγοι και γνωστοί άγνωστοι διαμορφωτές της πολιτικής σκηνής της χώρας καταφέρουν να υφαρπάξουν
την ψήφο του λαού για ένα κόμμα που δεν έχει θέσεις θα φανεί την 26η
Μαίου αλλά η απορία θα μείνει στους αναλυτές και επιστήμονες. Πώς τολμά ένα κόμμα να θέλει
να πρωταγωνιστεί, να κυβερνήσει με 51%, χωρίς να προτείνει, να θέλει να πουλήσει, χωρίς να διαθέτει πολιτικό
προϊόν. Ίσως το πολιτικό μαρκετινγκ τελικά να είναι η ουσία, το μυστικό της επιτυχίας στη δημοκρατία μας.
Εξάλλου το περιτύλιγμα όλα αυτά χρόνια της αρπαχτής
αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο της επιτυχίας. Αυτό που απέφερε τουλάχιστον 100 δις ευρώ στις τράπεζες της Ελβετίας στους γνωστούς άγνωστους. Το μόνο άσχημο βέβαια είναι ότι το περιτύλιγμα κόστισε 320 δις στους υπολοίπους. Τους ηλίθιους…
