Δημοσιεύτηκε 15 Μαι 14
Τα τρία κόμματα που θα πρωταγωνιστήσουν στις επερχόμενες εκλογές η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΧΑ αντανακλούν και τις τρεις κυρίαρχες κοινωνικές τάσεις της Ελλάδας. Καταργώντας τις ιδεολογικές ετικέτες του 20ου αιώνα η ελληνική κοινωνία τριχοτομήθηκε έντεχνα, καταργώντας οριστικά τα μπλε και τα πράσινα καφενεία.
Τα τρία κόμματα που θα πρωταγωνιστήσουν στις επερχόμενες εκλογές η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΧΑ αντανακλούν και τις τρεις κυρίαρχες κοινωνικές τάσεις της Ελλάδας. Καταργώντας τις ιδεολογικές ετικέτες του 20ου αιώνα η ελληνική κοινωνία τριχοτομήθηκε έντεχνα, καταργώντας οριστικά τα μπλε και τα πράσινα καφενεία.
Οι αλλαγές που επιχειρήθηκαν ανεπιτυχώς να επιβληθούν στις τεκτονικές
πλάκες του πλανήτη από παράκεντρα εξουσίας σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο
έφεραν στην Ελλάδα τη ΝΔ να ισορροπεί στο κέντρο της πολιτικής σκηνικής, το
ΣΥΡΙΖΑ να εκπροσωπεί το παλαιό σε νέα έκδοση περιμετρικά και τη ΧΑ να βρίσκεται
στο κενό επικοινωνώντας και με τους δύο. Στο κενό που δημιουργεί η επίμονη και
αδιέξοδη προσπάθεια του αιώνιου φεουδαρχικού συστήματος διακυβέρνησης της χώρας
να συμμετάσχει στον κόσμο του ευρώ, στον κόσμο των Βρυξελλών.
Τα αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών έχουν τοπικό χαρακτήρα και
ενδεχομένως συμβολική σημασία. Αποτελούν αποτύπωση μίας χαλαρής και άνευ ρίσκου
τοποθέτησης των Ελλήνων ψηφοφόρων σε ένα μείγμα πολιτικής έκφρασης. Οι νέοι
ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, οι νέοι εκφραστές ενός συστήματος διακυβέρνησης που
θυμίζει σε απελπιστικό βαθμό τη συνταγή και το σύνθημα «Έξω από την ΕΟΚ και το
ΝΑΤΟ και μέσα στα ευρωπαϊκά κονδύλια» είναι κατά βάση άγνωστοι και πολυπληθείς.
Λίγοι τολμούν να πουν στις γειτονιές ότι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και να φωτογραφηθούν
στις αφίσες, πλην της κ.Δούρου, ενδεχομένως και λόγω του προσωπικού τους
πλούτου.
Εν αντιθέσει, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής κατά το
πλείστον θύματα μίας κρίσης που οι ίδιοι με πόνο κλήθηκαν να λύσουν, χωρίς να
ενοχληθούν οι δημιουργοί της με τις καταθέσεις στις ξένες και ελληνικές
τράπεζες, εμφανίζονται χωρίς ενδοιασμούς σε στρατιωτικές παρατάξεις
εκπροσωπώντας τη βία της υποταγής. Τη μετριότητα του κακού.
Τέλος, οι ψηφοφόροι του κέντρου, της ΝΔ και Ελιάς, δείχνουν ταυτόχρονα
συνειδητοποιημένοι και πελαγωμένοι. Πώς είναι δυνατό να αγωνίζονται με τους
άλλους στο ποιος θα σώσει αυτή τη χώρα και να αποτελούν τη μειοψηφία στον ίδιο
σκοπό. Δεν μπορούν να αυξηθούν γιατί για να συμπληρώσουν το κενό πρέπει να
πάρουν υλικό από το παλαιό, το νέο ΣΥΡΙΖΑ. Το παλαιό όμως δεν παραδίδει τα όπλα
και φυλά τις καταθέσεις του σε τράπεζες, μοναστήρια και μπαούλα δείχνοντας τα
δόντια του σε κάθε απειλή. Ακόμα χειρότερα έχει βγάλει τα κουστούμια της
αλλαγής και επανίδρυσης αναμένοντας τις θέσεις εξουσίας του κ.Τσίπρα.
Από τη μία λοιπόν μεγαλώνει το κενό στην ελληνική κοινωνία και από την
άλλη το παλαιό αυξάνει. Όλα αυτά γιατί κανείς δεν γκρεμίζει το παλαιό, δεν
γεμίζει το κενό.
Ποια θα είναι η μοίρα της Ελλάδας με τα δις ευρώ του τουρισμού, των
πετρελαίων, της Ευρώπης, της καινοτομίας και της παραγωγής θα φανεί στις
επόμενες βουλευτικές εκλογές. Όταν όλοι οι Έλληνες ψηφοφόροι ρίξουν την ψήφο, «θέσουν τον δάκτυλον επί
τον τύπον των ήλων». Προς το παρόν ας μετρήσουμε τη χημεία αυτής της χώρας μέχρι την ένωση της στην εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Αυτό που ο κ.Σαμαράς τουλάχιστον απέδειξε τελικά μετά και τις αμφιλεγόμενες
διακυβερνήσεις της μεταπολίτευσης είναι ότι δεν διαφθείρει ένας ηγέτης έναν λαό
αλλά ένας λαός διαλέγει τον ηγέτη που θέλει. Ενδεχομένως ακόμη και έναν ηγέτη που
θέλει να τον διαφθείρει ή να τον αλλάξει αν δεν τα καταφέρει…
