Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ CONCHITA / CONCHITA'S WIN

Αμήχανα και σιωπηλά τα ελληνικά ΜΜΕ και ίσως και η ίδια η ελληνική κοινωνία που έδωσε το 12άρι στη νίκη της Conchita. Το νέο τρομάζει και η ευρωπαϊκή κοινωνία εθεωρείτο για πολλούς μέχρι χθες άκρως συντηρητική. Αρκετά απελευθερωμένη βέβαια ώστε να δέχεται χωρίς ενόχληση το ναζισμό στις κοινωνίες της, ντυμένο έστω στο μανδύα του εθνικισμού.

Η πιο πολιτικοποιημένη Eurovision ήταν η χθεσινή γιορτή του τραγουδιού. Το συμπαγές γιουχάισμα από το πλήθος και ιδιαιτέρως ενοχλητικό για την Ελληνίδα σχολιάστρια της δημόσιας τηλεόρασης στη συμμετοχή της Ρωσίας οριοθέτησε τα νέα σύνορα της πολιτισμικής Ευρώπης. Αν επαναληφθεί στα επόμενα χρόνια δεν θα μας εκπλήξει η απόσυρση της συμμετοχής της Ρωσίας από το διαγωνισμό. Ποιος θέλει να είναι εκεί που δεν τον θέλουν. Η ενοχλητική επίσης υπενθύμιση του 13^ου μήνα του ημερολογίου της Κίνας εν αντιθέσει με τον ευρωπαϊκό τρόπο μέτρησης του χρόνου στο τέλος του διαγωνισμού τόνιζε πως η Κίνα διέπεται από έναν άλλο τρόπο ζωής και αντίληψης της πραγματικότητας. Η Κίνα και οι επενδύσεις της προφανώς...

Το ισχυρότερο βέβαια μήνυμα ήταν η παρουσία της Conchita που παρέπεμπε σε θρησκευτικές και βιολογικές πνευματικές συγκρούσεις. Το 12άρι του Ισραήλ μαζί με άλλους 12 λαούς ίσως έδειξε και τον τελικό νικητή.  Η ψυχή υπερίσχυσε του πνεύματος και του σώματος και η Conchita ήταν η νικήτρια. 

Η νικήτρια σε μία κοινωνία που οδεύει στις ευρωπαϊκές εκλογές της 25^ης Μαΐου 2014 με δύο ρεύματα. Του συντηρητικού εθνικισμού και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Το σίγουρο ήταν ότι η πολιτική και κοινωνική ανωμαλία της λατρείας δικτατορικών καθεστώτων στους ευρωπαικους λαούς θα είχε από την ίδια τη φύση των κοινωνιών την αντίδρασή του. 

Κανείς βέβαια δεν περίμενε ότι ο αυστριακός λαός θα αναδείκνυε νικητή και ταυτόχρονα νικήτρια έναν άνθρωπο που κανείς δεν μπορούσε να απαντήσει στο παιδί του τι είναι. Αυτό που μπορούσε να απαντήσει βέβαια ήταν ότι είναι κάτι που στο μέλλον θα συναντούσε συχνά. Κάτι φυσιολογικό. Την συνύπαρξη και ενδεχομένως και την υποταγή σε κάτι διαφορετικό. Για τους πολλούς προοδευτικό, για τους λίγους καταστροφικό.

Το συμπέρασμα είναι ότι την αλήθεια σε μία δημοκρατία την καθορίζουν οι πολλοί και σε μία δικτατορία οι λίγοι. Ο κάθε ευρωπαϊκός λαός συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού μπορεί να διαλέξει αρχής γενομένης από την 25^η Μαΐου την αλήθεια του. Σε ποια κοινωνία θα ανήκει στο εγγύς μέλλον και εν γένει στον 21^ο αιώνα. Αν θα συνεχίσει να συμμετέχει στο διαγωνισμό της Eurovision, του ευρώ-οράματος, με τις ιδιαιτερότητες του ενδεχομένως κυρίαρχες… 

Greek media seems dazzled and silent as perhaps Greek society that gave 12 points victory to Conchita. New always scares and European society was considered for many until yesterday quite conservative. On the contrary is quite liberated to accept without discomfort Nazism inside its societies, even dressed in the mantle of nationalism.

Yesterday's Eurovision was the most politicized celebration of song. The steady booing from the crowd, particularly embarrassing for Greek commentator, on Russian participation defines the new frontiers of cultural Europe. If repeated it in subsequent years it would not surprise us Russia's withdrawal of the competition. Who wants to be where nobody does not want him. Annoying was also the constant reminding of Chinese 13th month calendar at the end of the competition opposed to European way of measuring time. A clear emphasis on China’s different lifestyle and perception of reality. China and obviously its investments...

The strongest message of course was the presence of Conchita which referred to religious and biological spiritual contradictions. Israel’s 12 points along with 12points from 12 other countries and maybe shows the final winner. Soul conquered spirit and body giving Conchita the win.

A win in a society that is heading to 25 May 2014 European elections divided in two streams. Conservative nationalism and European integration. The truth was that political and social disorder of worship dictatorships in Europe had to bring naturally the reaction inside societies.

Nobody of course expected that Austrian people would have the winner a man that no one could answer to his child what he is finally. What could answer of course was that is something that in the future he would often meet. Something normal. Coexistence and possibly obedient in something different. For many progressive, for less destructive.

The conclusion is that truth in a democracy is defined by many and in a dictatorship by few. Every European nation including Greek can choose its truth commencing from 25 May. In what union will belong in the near future and in general in 21st century. If it continues to participate in the contest of Euro-vision,  with different even to dominate ...