Για άλλη μία φορά στην πολιτική ιστορία του τόπου ο
αρμόδιος υπουργός αφήνει ένα παράθυρο ανοιχτό για τους επιτήδειους στο Νόμο για τη διαγραφή των
αιώνιων φοιτητών. Την εφαρμογή του Νόμου του Κράτους μεταβιβάζει στη διακριτική
ευχέρεια των Ιδρυμάτων προμηνύοντας την κατά περίπτωση εφαρμογή του. Την απόλυτη
εφαρμογή προφανώς των αναλλοίωτων αξιών του έθνους. Ρουσφέτι και αλισβερίσι.
300.000 μη ενεργοί φοιτητές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας,
55.000 αιώνιοι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, 16.500 αιώνιοι φοιτητές στο
ΑΠΘ και 3.000 έως 4.000 αιώνιοι φοιτητές στο ΕΜΠ. Άνθρωποι σκιές που οι κ.κ.
Δημαράς και Αβραμίδης των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν έκαναν τον κόπο να ρωτήσουν και να μας διαφωτίσουν
ποιοι είναι αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες γνωστοί – άγνωστοι που ζουν εις βάρος
των κονδυλίων για την εκπαίδευση τα οποία οι δύσμοιροι έντιμοι φορολογούμενοι πολίτες καταθέτουν συνεχώς για ένα καλύτερο αύριο. Είναι
άνθρωποι που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση αυτοί οι αιώνιοι φοιτητές ή αποτελούν τους πυρήνες που
μπαινοβγαίνουν στο πανεπιστημιακό άσυλο για τις κομματικές και άλλου είδους διεκπεραιώσεις.
Αυτοί που αποτελούν σταθερές αξίες σε μία νοσηρή παιδεία καταλήψεων και απεργιών.
Το λυπηρό για άλλη μία φορά είναι ότι ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος
ενέδωσε στη μη πλήρη εφαρμογή του Νόμου εξυπηρετώντας άγνωστες για το κοινό
δεσμεύσεις και πιέσεις. Μία κίνηση που αποδεικνύει τη δυσπραγία προσαρμογής της κοινωνίας
και των πολιτικών που την εκπροσωπούν σε πολιτικές που μπορούν να φέρουν την οικονομική
και κοινωνική εξυγίανση στη χώρα.
Σε έναν κρίσιμο τομέα μάλιστα, την Παιδεία, που για
πολλούς είναι η αρχή των καλών ή των κακών που έπονται σε μία κοινωνία και μάλλον θα περιμένουν πάλι κάποιον άλλον Υπουργό πιο αποφασιστικό για να ελπίσει σε κάτι καλό…
