Αν πριν από λίγο καιρό κάποιος προέβλεπε ότι σήμερα ο
Υπουργός Ναυτιλίας και Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας των
Κυβερνήσεων της ΝΔ, του Πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή, κ.Καμμένος θα
συμμαχούσε με τον αρχηγό του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ.Τσίπρα που
πρωτοστατούσε κάποτε στους αγώνες του πεζοδρομίου στο Σύνταγμα της Ελλάδας θα
κινδύνευε να χλευαστεί, ίσως και να λιντσαριστεί.
Το τι ένωσε τους κ.κ. Καμένο και Τσίπρα, τους αγνούς πατριώτες ψηφοφόρους
των Ανεξαρτήτων Ελλήνων με τους σκληρούς οπαδούς της ανατροπής, είναι άγνωστο.
Ίσως ο ίδιος μέντορας. Ίσως ο πολιτικός θάνατος των ΑΝΕΛ που φλερτάρουν πλέον
με ποσοστά κάτω του 3%. Ίσως οι ξένοι κατακτητές. Ίσως η δίψα για εξουσία. Ίσως
οι δημοσκοπήσεις του καιρού μας. Ίσως η αποκλειστική αγάπη για την πατρίδα
έναντι των δοσίλογων κυβερνόντων. Ίσως βέβαια και η έλξη προς το άγνωστο.
Το τι ένωσε βέβαια δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η ένωση.
Μία ένωση που πιστοποιεί τον πολιτικό θάνατο των ιδεολογιών και την ωμή
πραγματικότητα του διχασμού των Ελλήνων και της ακόρεστης δίψας για τη
μελλοντική λαφυραγώγηση της Ελλάδας. Ποιος
θα διαρρήξει τα ιμάτια της Ελλάδας είναι η ταμπακιέρα του διχασμού. Οι καταθέτες των δις
ευρώ στην αλλοδαπή μπορούν να κατευθύνουν συνειδήσεις και να σπέρνουν ζιζάνια συνεχώς, αναμένοντας
να πάρουν στα χέρια τους το Ταμείο των επόμενων γενιών μας.
Αν οι κυβερνώντες κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος εκπροσωπούν
πολιτικά και κοινωνικά την ακανθώδη ευρωπαϊκή πορεία της χώρας των μνημονίων οι κ.κ.
Τσίπρας και Καμένος μαζί με τους κ.Κουτσούμπα και Μιχαλολιάκο είναι βέβαιο ότι
εκπροσωπούν την αντίρροπη δύναμη που εκφράζει ο "αμόλυντος" λαός και επιθυμεί την επιστροφή σε έναν άλλο κόσμο. Σε
έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια στο δυτικό πολιτισμό. Σε μία Ελλάδα τύπου Βορείου
Κορέας ίσως, εκτός Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, με εθνικοποιημένες τράπεζες, αποκλειστική διαχείριση
του πλούτου της Ελλάδας και προφανώς κλειστά σύνορα με τα άλλα κράτη. Σε έναν
κόσμο όπου οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος θα είναι οι πρωταγωνιστές. Πώς θα ενώσουν τα πολιτικά γονίδια τους χωρίς τερατογένεση είναι ένα θέμα που η πολιτική επιστήμη ίσως αδυνατεί να εξηγήσει. Αυτό βέβαια δεν έχει και σημασία για τους ψηφοφόρους που αναζητούν να αποτινάξουν το ζυγό του κόπου με την υπόσχεση μίας τρυφηλής ζωή.
Οι εκλογές είναι μία δημοκρατική διαδικασία και οι Έλληνες και
Ελληνίδες θα επιλέξουν το μέλλον τους και θα υποστούν τις συνέπειες των
επιλογών τους φυσικά. Τα δεδομένα πλέον είναι γνωστά. Το πάρτι των ελλειμματικών
Κυβερνήσεων τελείωσε. Η Ελλάδα άγνωστο. Αν αισθάνεται η πλειοψηφία του
ελληνικού λαού ότι κατοικεί σε μία ισχυρή Ελλάδα που μπορεί να ορίζει τις τύχες
του κόσμου θα τολμήσει το σαγηνευτικό ταξίδι της ανατροπής. Θα ταπεινώσει την
Ευρώπη και το ευρώ, τις ΗΠΑ, την Τουρκία και το ΝΑΤΟ και θα λατρέψει την πολιτική ανωμαλία.
Μπορεί ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου με τους πύρινους λόγους του να μην έγινε ο Κάστρο
της Μεσογείου και να αλλαξοπίστησε μετά τις ουρές των ΑΤΜ αλλά ο κ.Τσίπρας με
τον κ.Καμμένο και όλους τους άλλους πιστούς έχουν τα φόντα αναμφισβήτητα να
γραφτούν στην Ιστορία της Ελλάδας.
Ας ευχηθούμε για το καλό όλων μας όμως να μη γραφτούν στις μαύρες
σελίδες της. Ο Έλληνας δεν αντέχει να τρώει τους κροκόδειλους που ταΐζει σήμερα ο
Πούτιν το ξανθό γένος και ούτε κινέζικους δράκους...
