Ο κ.Σαμαράς έχει εκλεγεί από τον ελληνικό λαό σύμφωνα
με το Σύνταγμα της χώρας για να κυβερνήσει για τέσσερα χρόνια και να αξιολογηθεί
δημοκρατικά, αρνητικά ή θετικά στην κάλπη. Αυτό λέγεται δημοκρατία. Να συνεχίσει ή να τον διαδεχθεί στην εξουσία ενδεχομένως ο φιλόδοξος αρχηγός της αξιωματικής
αντιπολίτευσης κ.Τσίπρας. Τέσσερα χρόνια είναι πολλά για το παρακράτος της χώρας όμως που θέλει απεγνωσμένα να ασκεί
ύπουλα ακόμα εξουσία και να υφαίνει τους ιστούς της ανωμαλίας και της αποσταθεροποίησης όπως τόσες δεκαετίες.
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας κ.Σαμαράς το τελευταίο εξάμηνο με την απειλή της Προεδρικής διαδοχής του κ.Παπούλια τον
ερχόμενο Μάρτιο μαζί με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς των
κομμάτων και την ίδια την ελληνική κοινωνία σέρνονται πίσω από ένα γαϊτανάκι πανικού,
αοριστολογίας και ανευθυνότητας. Όταν όλες οι απόπειρες αποκαθήλωσης της εκλεγμένης Κυβέρνησης απέτυχαν ξεκίνησε μία
επικοινωνιακή τρομοκρατία με δημοσκοπήσεις παντός καιρού και θύμα τον ίδιο τον
κ.Τσίπρα που θεωρεί ότι είναι πλέον ο Πρωθυπουργός της χώρας και δεν απαιτείται να ασκεί τα
καθήκοντα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά να απαιτεί καθημερινά την παραβίαση του Συντάγματος αδιάντροπα.
Ο σκοπός του εχθρού της Ελλάδας έχει επιτευχθεί. Η χώρα με μία σαστισμένη και
συνεχώς βομβαρδιζόμενη πολιτική σκηνή αδυνατεί να επιφέρει τις απαιτούμενες
αλλαγές στην κοινωνία μας και ο χρόνος κυλά υπέρ της αδράνειας και της αποσταθεροποίησης
τελικά. Τι καλύτερο για να μην προχωράει καμία επένδυση, καμία ιδέα, καμία αλλαγή.
Ο τελευταίος πειρασμός που πολλοί ενέδωσαν είναι ότι πρέπει
να αρχίσει η συνδιαλλαγή μεταξύ των κ.κ. Σαμαρά και Τσίπρα και στην ουσία να
καταργηθεί η ιδιότητα του Πρωθυπουργού της χώρας πονηρά και αντιδημοκρατικά. Να βρεθούν
και οι δύο στο ίδιο επίπεδο και ο κ.Τσίπρας να γίνει εξουσιαστής, χωρίς ευθύνες φυσικά.
Η εβδομάδα που πέρασε μας δίδαξε πως η ανταγωνιστικότητα
της χώρας δεν επιτυγχάνεται με επικοινωνιακές δηλώσεις αλλά με έργα και
οικονομικά νούμερα. Αυτά τα νούμερα αντικατοπτρίζουν τις κοινωνικές σταθερές
που διαμορφώνουν έναν τρόπο ζωής που οι αγορές και οι κοινωνίες της Ε.Ε. μέσω των
Κυβερνήσεων τους αξιολογούν. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι μας δίδαξε ότι η
Ελλάδα δεν είναι τόσο ισχυρή ώστε να διαβιεί αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο
και είναι υποχρεωμένη να υπάρχει σεβόμενη τους διεθνείς κανόνες, στην Ευρώπη και τον κόσμο. Για να τους αλλάξει χρειάζεται πολύ κόπο και πόνο που δεν είναι διατεθιμένη η κοινωνία μας να διαθέσει μετά από τόσα χρόνια εύκολης δανεικής ζωής.
Τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία όταν χρωστάς 320 δις και
επιμένεις να επιδιώκεις την πλάνη του λαού και όλου του κόσμου. Ο κ.Σαμαράς και ο κ.Βενιζέλος, που δικαιώνονται
για τις επιλογές τους και ενοχλουν
αφάνταστα πολλούς, οφείλουν να επισπεύσουν την αλλαγή της κοινωνίας και
της οικονομίας μας ώστε να πάψουμε να εκλιπαρούμε και να διεκδικήσουμε ως λαός
αυτό που πιστεύουμε ότι αξίζουμε.
Ο κ.Τσίπρας ας αποδεχτεί επιτέλους ότι πρέπει να αναλάβει ιστορικά
την πολιτική ανωμαλία της Ελλάδας την ερχόμενη άνοιξη της Προεδρικής αντικατάστασης
του κ. Παπούλια, να αναλάβει το ρίσκο και να συνεχίσει να αναζητά συμμάχους στη ρητορική που λατρεύει, της αβεβαιότητας και των
αντιφάσεων. Ο λαός θα κρίνει δημοκρατικά και θα επιλέξει αυτό που
θεωρεί εθνικό, οικογενειακό και ατομικό συμφέρον στις βουλευτικές
εκλογές και όχι σε καναπέδες της συνδιαλλαγής.
Ο κ.Σαμαράς δεν μπορεί να τρομοκρατείται από τις φαντασίες της ιστορίας και ας προχωρήσει με όσους τον ακολουθήσουν. Μπορεί και μόνος να κερδίσει την ιστορία για λογαριασμό των Ελλήνων. Χωρίς επίθεση εξάλλου δεν νικιέται ένας πόλεμος. Ας αποφασίσουν επιτέλους και οι αμφοτερίζοντες συνδαιτυμόνες του με ποιον θα είναι και ας ακολουθήσουν τον αρχηγό της επιλογής τους. Οι δοσίλογοι δεν πρέπει να κατοικούν στο Μαξίμου όπως τόσα χρόνια έκαναν.
Δεν αξίζει η Ελλάδα να πέσει ξανά σε αυτή την παγίδα των
παραχαρακτών της Ιστορίας της...
