12 σφαίρες για να σκοτωθεί για άλλη μία φορά η Ευρωπαϊκή Ελλάδα. Μονότονη η νεώτερη ελληνική ιστορία παίζει το ίδιο έργο για 200 χρόνια με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, κομπάρσους και θεατές. Φυσικά ο ιδιοκτήτης του θιάσου είναι πάντα κερδισμένος κληρονομικά και το τέλος είναι πάντα το ίδιο, ανεξάρτητα των γενεών των Ελλήνων.
Ο πρωταγωνιστής ανεξαρτήτου ονόματος πάντα πεθαίνει στο
τέλος προδοτικά, ο Εφιάλτης πάντα πατριωτικά σηκώνει το όπλο και πυροβολεί, από τον Μαυρομιχάλη
μέχρι τις μέρες μας και οι Έλληνες πάντα πιστοί στο δόγμα των "κατουρημένων
ποδιών", εθνικά υπερήφανοι για την "ανεξαρτησία" τους και την "εξυπνάδα"
τους.
Πώς ένας λαός που χρωστάει 300 δις ευρώ, ξενιτεύει τα
καλύτερα μυαλά του στους κουτόφραγκους και τρέφεται με ό,τι απομένει από τα απομεινάρια
των εξαγωγών του είναι υπερήφανος, δεν εξηγείται επιστημονικά. Πώς επιλέγει να υποταγεί εκ νέου και νιώθει πατριωτισμό επίσης δεν εξηγείται κοινωνιολογικά.
Όπως δεν εξηγείται και η μανία επιβολής του πιο αποτυχημένου
μοντέλου διακυβέρνησης μίας χώρας στην ανθρώπινη ιστορία στην Ελλάδα, από τους
ιδεολόγους και συντρόφους της Αριστεράς κ.κ. Τσίπρα, Κουβέλη και Κουτσούμπα, οι οποίοι μαζί με τους πρόγονους τους μετά μανίας από το 1944 προσπαθούν να το επιβάλλουν στη χώρα μας.
Όπως δεν εξηγείται ο διαχρονικός πατριωτισμός των κατά συρροή δικτατόρων της
νεώτερης ελληνικής ιστορίας που είναι έτοιμοι να εξορμήσουν για το εθνικό καλό για άλλη μία φορά,
αντικαθιστώντας τη δημοκρατία με το φασισμό κατόπιν εκτάκτου ανάγκης.
Κόμματα και κομματίδια διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για
τον εθνικό ρόλο εξυπηρετώντας τον ιδιοκτήτη του θιάσου που για άλλη μία φορά
δεν δείχνει διατεθειμένος να παραδώσει τον πλούτο της χώρας που αναμένεται να αναβλύσει
στους ιθαγενείς κατοίκους της Ελλάδας. Όργανό του στο θίασο της υποταγής οι Έλληνες
κομπάρσοι, φορείς των ιδεών και αξιών του ελληνισμού, που επί διακόσια χρόνια
βιάζουν την Ελλάδα και γεύονται το γάλα του θηλασμού ξεδιάντροπα, κηρύττοντας
πατριωτικούς λόγους στις εθνικές επετείους. Ο χορός και το αλισβερίσι της θεσμικής και εξωθεσμικής ελίτ καλά κραττεί.
Εκλογές την 25η Ιανουαρίου 2015, για να μιλήσει ο λαός. Να
μιλήσουν οι θεατές και να δουν το έργο ξανά από την αρχή αν θέλουν. Να απεμπολήσουν
το όποιο ευρωπαϊκό κεκτημένο και να υπηρετήσουν το ιερατείο της εθνικής
ατίμωσης, που αναζητεί ένα περιτύλιγμα προσωπικοτήτων...
