Έχει ξεπεράσει δυστυχώς το όριο του εξευτελισμού η διαδικασία για
την ανάδειξη του νέου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, με ένα λαό παρατηρητή ενός πολιτικού θεάτρου σκιών. Αυτό που θα έπρεπε να
είναι γιορτή ενότητας και πολιτισμού, αντάξιου του ονόματος της Ελλάδας, έχει
ξεπέσει σε όρια ντροπής.
Φυλακισμένοι λύουν τις χειροπέδες για να ψηφίσουν, μεμονωμένα
άτομα που σε λίγες ημέρες θα είναι απλοί πολίτες εκπροσωπούν με
ύφος τον εαυτό τους και επαναστάτες του πεζοδρομίου βρίσκουν τη χρυσή ευκαιρία για πολιτική
ανατροπή και αναταραχή που θα πληρώσει ο λαός. Ένα αλισβερίσι προβολής και
συναλλαγών κρατεί εδώ και καιρό για να πετύχει η μία πλευρά το 180 και η άλλη
το 120. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το πρόσωπο, παρά μόνο για κομματικά οφέλη
κατώτερα της εθνικής υπόστασης. Κανείς δεν ντρέπεται που δεν υπάρχει ένας
Έλληνας να μας ενώσει πια. Κανείς δεν σκέφτεται ότι δεν υπάρχει παρούσα αλλά μόνο παρών γιατί δεν πρέπει να υπάρχει κατά στην δημοκρατία.
Μέσα σε όλα τα ντροπιαστικά φαινόμενα της παρακρατικής
εξουσίας που κυβέρνησε το τόπο από το 1967, επίσημα και ανεπίσημα, ο κ.Καμμένος
φέρνει σήμερα ορθώς στην επικαιρότητα το εξευτελιστικό φαινόμενο του μπαξισιού, ακόμα
και για την ανάδειξη του πρώτου μεταξύ ίσων Έλληνα της χώρας και την αντικατάσταση του κ.Παπούλια. Κατά μία διαβολική σύμπτωση ο κ.Καμμένος είχε
εμπλακεί κάποτε και σε ένα non
paper που διακινούνταν
νύχτα στο Προεδρικό Μέγαρο, σε μία ενδεχόμενη Κυβέρνηση συνεργασίας, χωρίς να
αποσαφηνιστεί ποτέ τι συνέβη εκείνη τη νύχτα, που πρωταγωνιστούσε ο
κ.Καρατζαφέρης ως αρχηγός του ΛΑΟΣ και ιδιοκτήτης, όπως αποδείχθηκε μετέπειτα, offshore εταιρειών μακριά από τη μητέρα Πατρίδα. Πόσο πιο χαμηλά
ή πιο ψηλά μπορούμε να φτάσουμε ως κοινωνία και πολιτικό σύστημα είναι κάτι που θα δούμε πλέον την
25η Ιανουαρίου 2015.
Το παρακράτος που πρόβαλε και αποκαθήλωνε επικοινωνιακά Πρωθυπουργούς
και Υπουργούς μέσα από σκοτεινά μέσα ενημέρωσης τα οποία απομύζησε βρυχάται, χωρίς ισχύ πια, απέναντι σε ένα ευρώ της Ευρώπης που
γνωρίζει από Πόλεμο. Βεγγαλικά της δικτατορίας και σκιές της δημοκρατίας είναι ο τελευταίος ασπασμός του.
Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είναι πλέον η μόνη
δημοκρατική διέξοδος, όπου ο λαός θα ορίσει την Νέα Ελλάδα. Παλαιά κόμματα θα αποτελέσουν
σύντομα πολιτικά απολιθώματα μιας εποχής που ντρόπιασε την Ελλάδα διεθνώς και νέα
κόμματα που πρωταγωνιστούν σήμερα θα περάσουν στο χρονοντούλαπο της πολιτικής
ιστορίας ως δοκιμασθέντα και αποτυχόντα. Νέα κόμματα, νέα πρόσωπα, νέες πολιτικές
θα διαμορφώσουν την επόμενη ημέρα της Ελλάδας μαζί με αυτούς που ο λαός θα
κρίνει ότι του εξασφάλισαν την ομαλή διαχείριση μίας έντιμης χρεοκοπίας του 2009 και ζωής το 2014.
Μίας κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής και ηθικής
χρεοκοπίας που πλέον έχει εστιαστεί στον πυρήνα που την δημιούργησε εν γνώση
του και εν αγνοία των πολιτικών και κοινωνικών πρωταγωνιστών του σήμερα...
