Εμείς που μεγαλώσαμε στην μεγάλη Αλλαγή της Ελλάδας,
στην Ελλάδα που ανήκει στους Έλληνες και στην επανίδρυση της Ελλάδας, οι οποίες όλες είχαν χαλασμένη μίζα στο Κράτος της, γνωρίζουμε ότι πολλοί
ασέλγησαν σε αυτό το καημένο ελληνικό Κράτος, Έλληνες και ξένοι, παραμυθιάζοντας τους ρομαντικούς και ιδεολόγους εργάτες του 5% στους οποίους και πραγματικά στηρίχτηκε η ύπαρξη της. Λαός και εξουσία γλέντησαν στο Κράτος της αρπαχτής διαχέοντας τύψεις και ενόχους.
Είναι μάλλον κατάλοιπο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και των Βασιλικών
αποικιών να θεωρείται στην Ελλάδα η κρατική εξουσία ως κάτι αντιλαϊκό και οι
κατέχοντες αυτήν ως οι προνομιούχοι που μπορούν να την ληστεύουν μέχρι να κουραστούν και την δώσουν στους επόμενους για να γλεντήσουν και εκείνοι.
Κάπως έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα προαναγγέλλει τις μεγάλες
δίκες, όλες για την περίοδο του Μνημονίου που κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ. Φυσικά δεν
αναφέρεται στις άλλες μεγάλες δίκες που αναβλήθηκαν ξανά και ξανά μέχρι να έρθει
μία άλλη εξουσία, πιο συναλλασσόμενη ίσως.
Στις δίκες των στημένων αγώνων του στοιχήματος, της ληστείας
των τραπεζών PROTON
BANK και
ΤΤ, της ηλεκτρικής ενέργειας, των εξοπλιστικών της άμυνας, της μεγάλης μπάζας της Θεσσαλονίκης. Μία
επιλεκτική αμνησία περιέργως εμφανίζεται για αυτές, που είναι άγνωστο ακόμα τι
μπορεί να υποδηλώνει.
Σε κάθε περίπτωση άλλη μία εναλλαγή πεινασμένων για
κρατικό χρήμα δεν έχει τίποτα να προσφέρει παρά πόνο αυτή τη φορά που οι ξένοι
τραπεζίτες δεν είναι και τόσο ευκολόπιστοι να μας δανείζουν για πάντα.
Η ουσία του ελληνικού προβλήματος ανεξαρτήτως Κυβέρνησης παραμένει η διάθεση
κομμάτων και λαού να λαφυραγωγούν το Κράτος εις βάρος των επόμενων. Αυτό φυσικά
με το ενοχλητικό ευρώ δεν μπορεί να συμβεί ξανά γιατί ταυτόχρονα ενεχυριάζει την ζωή των επόμενων
γενιών και άλλων λαών της Ευρώπης, που θεωρούν περιέργως το Κράτος ως τον οργανισμό που
διασφαλίζει την ευημερία τους και για το οποίο πολεμάνε και πεθαίνουν όταν εμείς κάνουμε παρελάσεις.
Συνεπώς δύο μπορούν να συμβούν αν ο λαός συνεχίσει να
αναζητά ένα νέο τρένο για να ληστέψει το ελληνικό Κράτος το οποίο οφείλει να
δανείζεται για να τον ψυαχαγωγεί. Είτε να μας πετάξουν έξω από το τρένο της Ευρώπης, σε ένα χωράφι με ντομάτες και
η Ελλάδα να επιστρέψει στη γεωργία και την κτηνοτροφία είτε να κάνει ο κ.Τσίπρας
την μεγαλύτερη κωλοτούμπα του 21ου αιώνα και φυσικά να αποβληθεί
άμεσα από τους ίδιους τους οπαδούς του, οδηγώντας σε μία παρατεταμένη κυβερνητική αστάθεια.
Μέχρι να αποφασίσουμε,
δημοκρατικά, ως λαός ποιος θα είναι ο καπετάνιος που θα μας οδηγήσει επιτέλους στα άγρια νερά
της παγκοσμιοποίησης, που απαιτούν πια μαχητές και όχι δημαγωγούς…
