Η εκλογική διαδικασία για την Ελληνική Βουλή προβλέπει την
κάλυψη βουλευτικών εδράνων, στην κοιτίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Σύνταγμα των
Αθηνών, από επιφανείς πολίτες που οι ίδιοι και τα κόμματα επιλέγουν να αντιπροσωπευτούν
αμοιβαία για το καλό της πατρίδας.
Είναι μία κορυφαία έκφανση της δημοκρατίας όπου εντάσσει
επιφανείς Έλληνες πολίτες, εντός και εκτός Ελλάδας, για να συνδράμουν με τη
γνώση και εμπειρία τους στη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και την
πρόοδο του τόπου.
Δυστυχώς, ενδεχομένως και της απροθυμίας της πνευματικής
και κοινωνικής ελίτ να συμμετάσχει σε ένα Κοινοβούλιο, για το οποίο ο λαός επέλεγε μέχρι
πρότινος κυρίως προβεβλημένα πρόσωπα από τα μέσα ενημέρωσης με επαναλαμβανόμενα δημοσιεύματα, τα κόμματα και οι Αρχηγοί τους εκμεταλλεύονται
αυτή την πρόνοια του Νομοθέτη για να εξυπηρετήσουν στενά κομματικά συμφέροντα.
Διευθυντές Γραφείων, επιτελικές κομματικές προσωπικότητες, διφορούμενες τεχνοκρατικές προσωπικότητες και
πρόσωπα κοινωνικού και καλλιτεχνικού lifestyle, προωθούνται έντεχνα και καρπώνονται
τις θέσεις, άνευ ψήφου του λαού, στο ελληνικό Κοινοβούλιο για να εξασφαλίσουν μία
βουλευτική παρουσία και ενδεχόμενα ασυλία.
Οι Αρχηγοί έτσι καλύπτουν το πολιτικό κενό των κομμάτων
και προγραμμάτων τους που δεν γίνεται αποδεκτό και δεν συμπληρώνεται από προσωπικότητες κύρους, με
αλληλοεξυπηρετήσεις αποδεικνύοντας ότι και η πίστη στην πατρίδα αντικαθίσταται
από την πίστη στον Αρχηγό.
Μία άλλη μορφή ρουσφετιού που αντανακλά το θεμέλιο
πρόβλημα μίας ελλειμματικής κοινωνίας των μετρίων ή των αρίστων με μέτρια κριτήρια…
