Είναι απορίας άξιο που η ελληνική κυβέρνηση αλλά και η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία δεν το καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν. Υπάρχει η αίσθηση ότι επικρατεί άγνοια κινδύνου.
Το κλίμα του Νοεμβρίου 2014 προδιέθετε ότι τα πράγματα θα πήγαιναν καλύτερα. Η πραγματικότητα διαψεύδει τις προσδοκίες του Νοεμβρίου. Και ανεβαίνει ο δείκτης της αβεβαιότητας.
Όπως λένε οι επιχειρήσεις, δεν υπάρχει χρόνος. Δεν κινείται χρήμα στην αγορά, δεν γίνεται τζίρος, δεν υπάρχουν έσοδα για το κράτος, δεν πληρώνονται μισθοί, υπερωρίες και ασφαλιστικές εισφορές.
Συνεντεύξεις, δηλώσεις,
σχολιασμοί, αναλύσεις, πανευρωπαϊκά ταξίδια είναι όλα άνευ ουσίας από τη στιγμή
που το ταμείο στεγνώνει και μένει άδειο. Οι άνθρωποι της αγοράς που δεν είναι
όλοι μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά άνθρωποι με μεσαίες, μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις,
που έχουν φάει τη ζωή τους σε αυτές, διατυπώνουν το ένα και βασικό αίτημα με
όποιον τρόπο μπορούνε προς την κυβέρνηση , πάρτε αποφάσεις προτού είναι πολύ
αργά. Η οικονομία έχει συγκεκριμένους κανόνες και διαδικασίες είτε μας αρέσει
είτε όχι. Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία η ρευστότητα στην αγορά τελειώνει.
Επικρατεί η άποψη ότι επιχειρήσεις και πολίτες δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν
στις πληρωμές και κατ’ επέκταση στην ικανοποίηση των βασικών αναγκών τους.
Ανάμεσα στις προγραμματικές δηλώσεις
και στις 11 Φεβρουαρίου, είναι ένας πολύτιμος χρόνος για να βρεθεί ένας εύσχημος τρόπος σωτηρίας από
όλες τις πλευρές. Ειδάλλως game over. Η άγνοια κινδύνου πληρώνεται ακριβά.
