Η ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ 8ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015

Η σημερινή ημέρα, η Μεγάλη Τετάρτη της ελληνικής Oρθοδοξίας θα μείνει στην ιστορία ως την ημέρα που ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ.Τσίπρας, εκπροσωπώντας τον ελληνικό λαό, συναντήθηκε με τον ομόλογό του Ρώσο.

Η Ελλάδα, διά του Πρωθυπουργού της και του συνοδεύοντος Υπουργού Ενέργειας κ.Λαφαζάνη, έχοντας τα Ταμεία του Κράτους άδεια και συμμετέχοντας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση συναντήθηκε επίσημα με αυτόν που όλοι οι άλλοι σύμμαχοί μας θεωρούν πια ως απειλή, εξυμνώντας τη συνεργασία των δύο χωρών το 2016 ως έτος σταθμός για τις δύο χώρες.

Ο κ.Τσίπρας καταθέτοντας στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη της ομόδοξης, από την Αικατερίνη τη Μεγάλη, Ρωσίας σίγουρα είχε στο μυαλό του το Ρώσο αγωνιστή κατά του ναζισμού που έπεσε στα πεδία των μαχών του Β’ΠΠ. Δεν είχε σίγουρα στο μυαλό του τους αντιπάλους των ελληνικών στρατευμάτων της Ουκρανίας του 1919 ή τον κύριο χρηματοδότη των στρατευμάτων του Κεμάλ που ξερίζωσαν τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας και του Πόντου. 

Δεν είναι βέβαιο όμως αν ο κ.Τσίπρας εκπροσωπώντας τον ελληνικό λαό αποτίμησε τιμή και στον Ρώσο αγωνιστή που έπεσε πρόσφατα στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας. Η Ρωσία βέβαια ουδέποτε αποδέχθηκε τη συμμετοχή της σε αυτόν τον σύγχρονο πόλεμο αλλά ουδέποτε διευκρίνισε και αν της ανήκαν τα στρατεύματα που με πράσινες στολές και χωρίς διακριτικά εισέβαλαν στην Κριμαία και κατέλαβαν από τότε το έδαφος της Ουκρανίας. Κάπως έτσι και η Ελλάδα σήμερα δεν ξέρει πού τρώει και πού πίνει.

Σε κάθε περίπτωση η σύγκρουση των δύο πολιτισμών με διαφορετικά μέσα δεν έγινε αντιληπτή από τον κ.Τσίπρα που κατάκρινε τον οικονομικό πόλεμο της Δύσης δικαιολογώντας τα αντίμετρα της Ρωσίας. Πώς να γίνει άλλωστε όταν δεν έγινε αντιληπτή και από τον ηττημένο πια κ.Πούτιν που επέλεξε να συγκρουστεί με τις μεθόδους διεξαγωγής του 20^ού αιώνα, με τάνκς, στρατιώτες και χώρες επιρροής ως άλλο Βιετνάμ σε αυτή τη σύγκρουση του 21ου αιώνα. 

Ο οικονομικός πόλεμος που επέλεξε η Δύση αντανακλά και τα διαφορετικά επίπεδα πολιτισμών που διαχωρίζουν τους δύο αντιπάλους πια. Η Ρωσία είναι υποχρεωμένη από την έκταση και την ιστορία της να κυβερνάται αυταρχικά, με τον έλεγχο της ενημέρωσης προς τα έξω και μέσα, υποτιμώντας την ιδιωτική πρωτοβουλία, αδιάφορα πώς αποκαλείται το πολίτευμά της και με αρχές σε πλήρη αντίθεση με αυτές της Δύσης του 21^ου αιώνα. Δεν υπάρχει άλλη λύση πια για τη διατήρησή της παρά την περιχαράκωσή της από την Ευρώπη, που αρνείται να δεχθεί ο κ.Τσίπρας οραματιζόμενος, μόνος ευτυχώς, μία διαφορετική αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ευρώπης.

Σε αυτή την αρχιτεκτονική δεν χωράνε φυσικά υπόγειοι αγωγοί που θα μπορούν να μετατρέπονται σε τούνελ ανατίναξης της Ευρώπης στον κατάλληλο χρόνο. Ο κ.Καραμανλής δεν το κατάλαβε και επέλεξε να ποντάρει στον τότε Southstream, που τώρα βαφτίστηκε Turkishstream και την ιστορική σημερινή ημέρα ελληνικός αγωγός. Δεν χρειάζεται μαντικές ικανότητες για να φανταστεί κανείς την τύχη του πονταρίσματος του κ.Τσίπρα και του κ.Λαφαζάνη. Το σημαντικό είναι να μην καεί και ο λαός για να το καταλάβουν. Να μη διχαστεί άσκοπα για άλλη μία φορά όπως το 1946-49 όταν καιγόταν με βόμβες ναπάλμ. 

Για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης που έδωσε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος στους ομόδοξους Σέρβους πριν από έναν αιώνα τα βιβλία της ιστορίας τα αναλύουν καλύτερα και μας διδάσκουν για το μέλλον.

Η ιστορικότητα της ημέρας όμως ταυτίστηκε κυρίως με τον δανεισμό μας για άλλη μία φορά, για να ξεχρεώσουμε το επαχθές χρέος μας που γέμισε τις τράπεζες της Ελβετίας και δυστυχώς και αυτή η Κυβέρνηση που εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό αρνείται να αποκαλύψει. Κυρίως δε η ιστορικότητα γράφεται από το EuroWorking Group που επιμένει με εμμονή να μην γεμίζει τα κρατικά ταμεία με ευρώ αν η Κυβέρνηση και ο ελληνικός λαός που εκπροσωπεί δεν συναινέσουν στο ξερίζωμα του παρακράτους και του αρχηγού του που αντιτίθεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία, την ελευθερία της σκέψης και της παραγωγής, και την απάρνηση των αρχών διαβίωσης του κομμουνισμού.

Στο παρακράτος που από το 2009 απομυζεί τον απλό λαό εις όφελος της ντόπιας ολιγαρχίας που ως Γερμανοί δοσίλογοι και χουντικοί του Ιωαννίδη επιμένουν να κυριαρχούν και στην επόμενη ημέρα της Ελλάδας ως διαχειριστές της τεχνολογίας.

Στην ημέρα που η Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της δεν θα ανήκει μόνο στην Ευρώπη αλλά θα ζει ως Ευρώπη και θα πολεμάει ως Ευρώπη.

Η 24^η Απριλίου είναι πολύ κοντά και ο κ.Τσίπρας θα μείνει στην ιστορία της Ελλάδας ως ο Πρωθυπουργός που  μαζί με τους άλλους 299 ενέταξε ουσιαστικά επιτέλους την Ελλάδα στην Ευρώπη ή την κράτησε έναν αιώνα πίσω για πάντα.

Κανείς ιστορικός του μέλλοντος δεν θα τον κατηγορήσει στο μέλλον φυσικά γιατί το περιστέρι της Μόσχας δεν έφερε καλά νέα σήμερα για τα ροδάκινα της σεβαστής Σουμελά.

Ο ελληνικός λαός όμως θα τον κατηγορήσει, με ή χωρίς ανακριτική που μνημονεύει και ο κ.Σαμαράς αν δεν του εξασφαλίσει τους μισθούς και τις συντάξεις του, την  οικονομία του, την ελπίδα του, την ευμάρειά του, τη συνέχειά του...