Σε παταγώδη αποτυχία έχει
οδηγηθεί η τακτική που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός στις
σχέσεις της με τους Ευρωπαίους εταίρους της και τους υπόλοιπους συμμάχους της.
Όσο και να φωνάζει το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Οικονομικών μέσω διαψεύσεων
και ανακοινώσεων δεν πείθουν πλέον κανέναν ότι προσπαθούν για το καλό της χώρας
και την επίτευξη συμφωνίας στο πλαίσιο της Ε.Ε.
Ο χρόνος που έχει περάσει από
την ημέρα των εκλογών μέχρι και σήμερα ήταν υπέρ αρκετός για να ολοκληρωθεί η
όποια συμφωνία και να έχει προχωρήσει η χώρα μπροστά. Όσες δικαιολογίες περί
αξιοπρέπειας και προσπάθειας διασφάλισης μη περικοπής των συντάξεων και των
μισθών είναι πλέον άνευ ουσίας και αποτελέσματος. Να μας απαντήσει η ελληνική
κυβέρνηση ποια είναι η διαφορά της επαιτείας της χώρας προς τους Ευρωπαίους και
της επαιτείας της χώρας προς τους Ρώσους, Βραζιλιάνους, Κινέζους, Ινδούς και
όπου αλλού επιλέγει ο ευφάνταστος νους των Ελλήνων πολιτικών που ηγούνται στην
παρούσα φάση για να ζητήσουν δανεικά.
Είναι πλέον εμφανές ότι η
ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει τη χειρότερη λύση, με ό,τι
αυτό σημαίνει. Η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών είναι φανερό ότι δεν
δουλεύει για να προετοιμάσει προτάσεις που θα βοηθήσουν πράγματι τη χώρα να
διαπραγματευτεί με επιτυχία το παρόν και το μέλλον της. Και δεν πείθει πλέον
ότι φταίνε οι κακοί ξένοι που δεν μας καταλαβαίνουν.
Η παρούσα κυβέρνηση στρουθοκαμηλίζει
και συνεχίζει να ωραιοποιεί την κατάσταση και να στέκεται αδρανής μπροστά στο
κύμα της καταστροφής που έρχεται. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μπορεί να
υποστηρίζει πως όλοι οι άλλοι είναι τρομολάγνοι αλλά η πραγματικότητα τον
διαψεύδει οικτρά. Η χώρα με το ζόρι πληρώνει τις δόσεις στους δανειστές και
πολύ δύσκολα θα καταφέρει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της τους επόμενους
μήνες. Είτε θα κηρύξει στάση πληρωμών στο εξωτερικό είτε θα πάψει να λειτουργεί
σαν κράτος.
Η επιχειρηματολογία ότι οι ξένοι
εταίροι πιέζουν για περικοπές μισθών και δαπανών είναι πλέον ανεπαρκής για να κρύψει
τις αδυναμίες της ελληνικής διακυβέρνησης. Επί δυόμιση μήνες η χώρα και οι
πολίτες παρακολουθούν το άσκοπο πήγαινε έλα των εκπροσώπων της κυβέρνησης ανά
την υφήλιο. Και η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην αναξιοπιστία. Η ελληνική
κοινωνία στο φόβο και την αδυναμία. Η χώρα είναι εκτεθειμένη και ευάλωτη από
όλες τις πλευρές.
