Είναι τραγικό αυτές τις ιστορικές ώρες, που θα καθορίσουν
και τη ζωή μας τις επόμενες δεκαετίες, να ακούς τους πολιτικούς αρχηγούς των
κομμάτων και να μην μπορείς να βρεις έναν ειλικρινή και ελπιδοφόρο λόγο. Λίγα ντόμπρα λόγια.
Τι να πεις για τα κόμματα του χθες που λεηλάτησαν τη χώρα και επανέρχονται
για να σώσουν την πατρίδα. Τα κυβερνώντα κόμματα που βαφτίζουν το κρέας ψάρι και γίνονται περήφανα και ξεδιάντροπα μνημονιακά για το καλό της πατρίδας. Τα ακραία εθνικιστικά
και κομμουνιστικά κόμματα που στηλιτεύουν το γεγονός ότι δεν είμαστε έτοιμοι για
τη δραχμή, σε ένα απόκοσμο του σύμπαντος. Νέα κόμματα μέσα και έξω από τη βουλή που εκλιπαρούν για ένα ρόλο ακόμα και με τους μεγαλύτερους πολιτικούς ψεύτες της
δημοκρατίας μας. Τι να πεις.
Το τέλειο καρτέλ κατά της λογικής και της αλήθειας μέσα
στο ναό της δημοκρατίας, ώστε όλοι να ζούμε σε μία ψευδαίσθηση. Σε ένα καρτέλ ανοχής ληστείας
κάθε πλουτοπαραγωγικού πόρου της Ελλάδας με την απόλυτη αυθυποβολή των υπηκόων της, με τη ψευδαίσθηση των εξουσιών υπέρ του λαού.
Ένα καρτέλ που θυμίζει τόσο πολύ όλα τα άλλα στην
καθημερινότητα μας που τρώνε τις σάρκες των Ελλήνων σε ένα ακήρυχτο εμφύλιο.
Καρτέλ στην εκπαίδευση, στην άμυνα, στην υγεία, στην αγορά, στην ενημέρωση, στη
τέχνη και σε ότι κινείται και δεν
κινείται σε αυτή τη δημοκρατική χώρα. Καρτέλ που μας εξευτέλησαν διεθνώς και στιγμάτισαν την Ελλάδα για πάντα.
Κροκοδείλια δάκρυα για τα νησιά μας από τους πολιτικούς
αρχηγούς αλλά κανείς δεν μνημόνευσε τα καρτέλ των μέσων μεταφοράς, το μαύρο
χρήμα της διαμονής και τις υποτυπώδεις υπηρεσίες υγείας που εμποδίζουν μία οικογένεια
να τα επισκεφτεί ενώ ευνοούν την επίσκεψη της σε άλλες χώρες οικονομικότερα.
Τόσα άλλα καρτέλ που απόλυτα δικαιολογούν και το σημερινό
ανιαρό πολιτικό καρτέλ που αρνείται επίμονα να απελευθερωθεί και τελικά θα είναι το πρώτο που
θα πέσει σύντομα.
Μόλις ο ελληνικός λαός νοιώσει τις συνέπειες της εγκληματικές πολιτικής
που επί δεκαετίες ασκήθηκε και κορυφώθηκε από την περήφανη αντιμνημονιακή
Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ.
