Φθάνει το τρένο της χώρας
στη στάση ΔΗΜΑΡ και ο κ.Κουβέλης θα πρέπει να αποφασίσει αν θα ανέβει. Το τρένο
δεν θα περιμένει για πολύ. Ο πολιτικός χρόνος της χώρας εξαντλείται. Αν θα
ανέβει ή όχι η ΔΗΜΑΡ, θα το καταγράψει η Ιστορία. Στο τέρμα θα αποβιβασθούν οι
επιβάτες και θα φανεί ποιοι δεν ανέβηκαν καθόλου και ποιοι κατέβηκαν νωρίς, από
την αρχή του ταξιδιού το 2009.
Η κρίση της Ελλάδας,
κοινωνική, οικονομική και πολιτική, σάρωσε τη μεταπολίτευση του 1974. Το τρένο
ταξιδεύει πια μέσα από ερειπωμένους αγρούς και καταστρεμμένες πόλεις γεμάτες
δυστυχία. Οι επιζήσαντες πρέπει να χτίσουν από την αρχή ενώ οι πλιατσικολόγοι
περιφέρονται σαν ύαινες, πνίγοντας ό,τι ανθίζει.
Ο λαός είδε να ανθίζει επιτέλους
η αριστερά της δημιουργίας μετά από έναν αιώνα. Την πίστεψε και την ψήφισε. Την
ανέβασε στο τρένο της εξουσίας και αυτή ζαλίστηκε, φοβήθηκε και κατέβηκε από το
τρένο.
Ο κ.Κουβέλης, ενδεχομένως
και λόγω ηλικίας, επέδειξε συντηρητισμό. Αν θα μείνει στην ιστορία ως ο
άνθρωπος που ξανάδωσε μία ισχυρή Κυβέρνηση στη χώρα ή αρνήθηκε το σιδηρόδρομο
θα το ξέρουμε στην επόμενη στάση. Αν δεν ανέβει το σίγουρο είναι ότι το τρένο
δεν θα σταματήσει ξανά στη στάση ΔΗΜΑΡ.
Φυσικά το τρένο δεν
περιμένει κανέναν. Σφυρίζει και κλείνει την πόρτα. Όποιος δεν ανέβει, απλά το
βλέπει να φεύγει. Όποιος ανέβει χωρίς εισιτήριο, κατεβαίνει στην επόμενη στάση.
Όποιος ανέβει στην 1η θέση με άλλο εισιτήριο επιστρέφει στη θέση του και
ταξιδεύει. Ο επιβάτης δεν εκβιάζει τον μηχανοδηγό...
