Ο διπολισμός είναι το κύριο χαρακτηριστικό όλων των
δημοκρατιών. Σε δύο κύρια ρεύματα ανεξαρτήτως της ονομασίας τους συγκλίνουν οι
λαοί επιλέγοντας τη διακυβέρνηση τους και την πορεία τους στο σύγχρονο κόσμο.
Ο διπολισμός στην Ελλάδα αποπροσανατολίσθηκε παντελώς από τον ποταμό της μίζας του παρακράτους και την
αλλοίωση των ιδεολογιών με λόγια και
έργα.
Σε αυτή την πολιτική ανωμαλία ακραίες φασιστικές και αποτυχημένες
παγκοσμίως διαχρονικά ριζοσπαστικές αντιλήψεις αναδύθηκαν και
επικροτήθηκαν, ως δείγμα υγειούς αντίδρασης του άρρωστου οργανισμού της κοινωνίας
μας. Ο πυρετός της σήψης ήταν πράγματι υψηλός.
Τα φάρμακα έχουν αρχίσει να επιδρούν μετά από πέντε
χρόνια επιλεκτικών και αποσπασματικών δυστυχώς θεραπειών. Ο μη ακρωτηριασμός των μολυσμένων θεσμών και εξουσιών δυσχέρανε τη θεραπεία του
πολιτικού συστήματος της χώρας. Οι εχθροί της χώρας κυρίως εσωτερικοί επιδιώκουν
τη συνέχιση του πολυκερματισμού της πολιτικής σκηνής με κάθε θυσία. Το ένα μετά το άλλο διαδέχονται τα δημοσιεύματα για αυτόκλητους σωτήρες με μόνο σκοπό την αποδυνάμωση των πολιτικών οργανισμών. Το πολιτικό αποσυντονισμό της κοινωνίας. Είναι η
μόνη ελπίδα τους για την κατάρρευση της χώρας. Κάθε βουλευτής και κόμμα κάθε πολιτικός
αρχηγός και καημός.
Είναι αναπόφευκτο οι υγιείς δυνάμεις της Ελλάδας, οι
λογικά σκεπτόμενοι πολίτες και οι οικογενειάρχες να επικρατήσουν. Είναι η
πλειοψηφία. Είναι το μέλλον. Το συντομότερο που θα ανασυνταχθεί ο πόλος των πάλαι ποτέ
σοσιαλιστών, η κεντρο-αριστερά του σήμερα, οι επονομαζόμενοι κατά άλλους δημοκράτες
και φυτευτεί η περιβόητη ελιά της προκοπής στο
πολιτικό σύστημα μας, η χώρα θα απαλλαχθεί από αρρωστημένες πολιτικές εκφάνσεις
και θα αποκατασταθεί η ισοροπία και το μέτρο στην πολιτική, στην οικονομία και
στη κοινωνία.
Ο ηγέτης αυτού του νέου πολιτικού κόμματος είναι αυτός που
αναζητείται για να συγκεντρώσει τις διάσπαρτες ορφανές πολιτικά οντότητες που
θα παραγκωνίσουν εν τέλει τον εθνικισμό και την πολιτική αναρχία του κ.Μιχαλολιάκου και του κ. Τσίπρα. Τα πολιτικά πρόσωπα του χθες ο κ.Βενιζέλος, ο κ.Κουβέλης, ο κ.Σημίτης παρά την μέχρι τώρα αποσπασματική προσφορά τους δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν το νέο. Χρειάζεται μία άλλη νέα γενιά του Πολυτεχνείου στην Ελλάδα για να σημαδέψει την μετάβαση στην αληθινή δημοκρατία του 21ου αιώνα...
