ΑΡΜΕΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Δημοσιεύτηκε 29 Μαρ 2014
 
Σε κομβικό σημείο φθάνει η Ελλάδα. Το μνημόνιο επιβίωσης τελειώνει, οι αγορές ανοίγουν και η χώρα μετράει τις πληγές της. Πληγές κυρίως για το λαό αφού ελάχιστα ενοχλήθηκε η καθεστηκυία τάξη.

Οι λογαριασμοί στην Ελβετία δεν άνοιξαν ποτέ, οι offshore παρέμειναν ανέγγιχτες, η δικαιοσύνη αναβάλλει, οι επιχειρηματίες των ζημιών διαγκωνίζονται για την επόμενη ημέρα, ενώ οι πολιτικοί της λεηλασίας απλά σιώπησαν.

Το πολιτικό τέλος του κ.Σαμαρά δεν ξέρουμε πόσο κοντά είναι αλλά θα μείνει στην ιστορία ως ο πιο μοναχικός Πρωθυπουργός. Μπορεί να κέρδισε την συμπάθεια του λαού ως απελπιστικά ρομαντικός αλλά δύσκολα θα αποφύγει το τέλος του Καποδίστρια, του Βενιζέλου και όσων εναντιώθηκαν στις πόλεις-κράτος, στα προλεταριάτα του δημόσιου κέρδους, στο θεμέλιο λίθο της νεώτερης Ελλάδας.

Το πρόβλημα της χώρας ήταν πάντα δομικό. Σπάνια το εθνικό συμφέρον υπερίσχυσε του τοπικού γεωγραφικά ή κοινωνικά. Στις ελάχιστες φορές που συνέβη αυτό η Ελλάδα τρόμαξε την οικουμένη. Έτσι τάχιστα με ιδεολόγους υπερπατριώτες βουλευτές βρέθηκε χωρίς Κυβέρνηση, χωρίς ενότητα, χωρίς προοπτική.

Για άλλη μία φορά η Ελλάδα περιμένει να πάει στο Ταμείο της Ευρώπης την ερχόμενη εβδομάδα επαιτώντας 10 δις ευρώ δανεικά για να ξεχρεώσει το χρέος της. Ένα επαίσχυντο χρέος που δημιουργήθηκε από πατριώτες Έλληνες πολιτικούς και αναγνωρίσιμες προσωπικότητες. 

Για άλλη μία φορά η Ελλάδα κινδυνεύει να φτάσει στην πηγή και να μην πιει νερό. Μετά από πέντε χρόνια πολέμου. Με τόσες μάχες, τόσες θυσίες. Οι θύλακες λεηλασίας ακόμα αντιστέκονται απαιτώντας το γάλα της χώρας για τους εαυτούς τους. Η Ελλάδα που είναι γεμάτη πηγές και πίνει πάντα εμφιαλωμένο νερό από τους ντόπιους άρχοντες  δυσκολεύεται απελπιστικά να ξεδιψάσει.

Μία άλλη Ελλάδα λοιπόν από Δευτέρα, πιο χαρούμενη ή πιο φοβισμένη. Ένα άλλο Κοινοβούλιο. Κοντός ψαλμός αλληλούια. Η πολιτική ιστορία του τόπου περιμένει να γραφτεί. Ίσως για πρώτη φορά με ηλεκτρονικό υπολογιστή και όχι στα κελιά…