Στην τελική αναμέτρηση πλησιάζει ο πόλεμος Παρακράτους -
Κράτους που ξεκίνησε το 2009. Μετά από τρεις Πρωθυπουργούς ο κ.Σαμαράς καλείται
να νικήσει ή να χάσει. Μαζί και ο διχασμένος λαός που ακολουθεί αναποφάσιστος
διαβάζοντας και βλέποντας καθημερινά τις σειρήνες του παρακράτους.
Τα χτυπήματα ανελέητα και από τις δύο πλευρές. Η
κυβερνητική σταθερότητα ο μεγάλος στόχος που δέχτηκε σκληρά χτυπήματα. Μπορεί
το παρακράτος να κατάφερε ό,τι πετύχαινε πάντα μετά τις τελευταίες δεκαετίες,
μία Κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία 151 και κάτι, έρμαια εκβιασμών, προσωπικών
και θεσμικών, ο κ.Σαμαράς όμως και η Ελλάδα κατ' επέκταση άντεξε. Υπάρχει ακόμα. Με μεγαλύτερη συνεκτικότητα και είναι έτοιμη να πάρει από τους αδίκως έχοντες και
να δώσει στους μη έχοντες που διψούν για εκδίκηση και αναγέννηση από την
ανέχεια στην οποία αδίκως περιήλθαν. Η αφελής επιδίωξη για μία εθνική ήττα στα νερά
του Αιγαίου, όπως η επιτυχία της νύχτας των Ιμίων, παρά τις απέλπιδες
προσπάθειες απέτυχε παταγωδώς κυρίως λόγω της προσωπικότητας του κ.Ερντογάν που,
ενώ οι Έλληνες Πρωθυπουργοί άλλαζαν συνεχώς, αυτός παρέμενε σταθερός τα
τελευταία δεκαπέντε χρόνια, νικητής στο ξερίζωμα του βαθέως κράτους της γείτονας
και σύμμαχου χώρας και εγγυητής της σταθερότητας.
Ο κ.Σαμαράς και η καταπιεσμένη κοινωνία αντεπιτέθηκε ξετρυπώνοντας
τις αμαρτωλές off-shore, τους λογαριασμούς και τα μοναστήρια που ρούφηξαν τα δανεικά της χώρας υποθηκεύοντας
μαζί τον πλούτο της και την επόμενη γενιά μας. Η ηρωίνη που κοίμιζε τη νεολαία
μας ανακαλύφθηκε κατά τόνους και οι εγγυητές της λαμογιάς αποχώρησαν ένας μετά
τον άλλο από τις πολιτικές, τραπεζικές, επιχειρηματικές, εκδοτικές και κρατικές
θέσεις ελέγχου. Οι σταρ του καλλιτεχνικού στερεώματος προαγωγοί της "αρπαχτής"
αποκαθηλώθηκαν και το πεδίο δράσης μένει επιτέλους ανοιχτό για τους νέους, για τη
δημιουργία. Την ανάδειξη του υγιούς ανθρώπινου κεφαλαίου που μέχρι σήμερα μεταναστεύει
συνεχώς για να επενδύσει τη ζωή του σε χώρες που εγγυώνται την αξιοπρέπεια της
ανθρώπινης διαβίωσης και επαγγελματικής προσπάθειας.
Στην τελική μάχη δεν απαιτούνται συναισθηματισμοί. Ένα
λάθος μπορεί να είναι μοιραίο. Η εκκαθάριση της δικτατορίας της μίζας πρέπει να
είναι ολοκληρωτική από τους μηχανισμούς του Ελληνικού Κράτους που θα ελέγχονται
από ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τον προσωπικό και
οικογενειακό πλουτισμό τους.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που ενώνει όλους τους Έλληνες
υπάρχει και το 2016 οφείλει να σηματοδοτήσει το θάνατο του σκοτεινού παρακράτους και της
ανέχειας. Την Ελλάδα που δεν υπήρξε ποτέ μ.Χ...
