Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το παρακράτος κυβέρνησε τη χώρα
για δεκαετίες και αρνείται να παραδώσει τα σκήπτρα της εξουσίας εδώ και
πέντε χρόνια. Τα 323 δις ευρώ χρέος των αγέννητων Ελλήνων και Ελληνίδων το
ομολογούν. Το πώς κατάφερε μία ομάδα ανθρώπων να αλλοιώσει μία ολόκληρη κοινωνία,
τους θεσμούς και τις ψυχές της, είναι άξιο επιστημονικής μελέτης.
Μπορεί το φαινόμενο να είναι σε αποδρομή και οι Έλληνες
να μην στήθηκαν στις ουρές των ΑΤΜ αναζητώντας λίγα ευρώ για το γάλα των
παιδιών τους, για να καταλάβουν τα λάθη τους, η επιρροή όμως αυτής της διεθνής
εγκληματικής συμμορίας είναι ακόμα αισθητή στην κοινωνία. Την πολιτική,
επιχειρηματική, θεσμική και πνευματική ζωή του τόπου.
Η πολιτική αστάθεια ήταν το μείζον όλα αυτά τα χρόνια και
είναι γεγονός ότι οι Κυβερνήσεις της χώρας από δεκαετίες έως και σήμερα
στηρίζονται σε οριακές πλειοψηφίες των 150 και κάτι ώστε το παιχνίδι των εκβιασμών σε πρόσωπα
και κόμματα να διευκολύνεται. Μόλις πήγε
να γίνει η διαφορά και να επισπευστούν οι αλλαγές, να χαθεί ο έλεγχος από την εγκληματική συμμορία, ο κ.Κουβέλης με το αντάλλαγμα
που ξέρει μόνο ο ίδιος αποχώρησε εξασφαλίζοντας μία ασθενής Κυβέρνηση και πεδίο
δόξας λαμπρό για πολιτικούς εκβιασμούς και πάλι στους παρασιτικούς μηχανισμούς της κοινωνίας.
Τα μέσα ενημέρωσης κατά βάση χρεοκοπημένα, ελεγχόμενα από
τράπεζες που μέχρι πρότινος χορηγούσαν ανεξέλεγκτα κόκκινα δάνεια χρησιμοποιούνται και δεν παραδίδονται στην ανάπτυξη. Μέσα ενημέρωσης που παραμένουν έρμαια του
μάρκετινγκ των προσφορών σε αντάλλαγμα της ενημέρωσης του κοινού, της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Όπως είναι γνωστό εξάλλου όποιος πληρώνει παραγγέλνει και το περιεχόμενο.
Επιχειρήσεις ακμαίες και πρωτοπόρες με ιστορία δεκαετιών αλώθηκαν
έντεχνα και οι ιδιοκτήτες τους βρέθηκαν στις μαύρες λίστες της ζωής. Ό,τι πετυχημένο
υπήρχε μετατράπηκε ύπουλα, με τη θέληση των ιδιοκτητών του, σε σκιάχτρο του
παρελθόντος και έρμαιο του παρακράτους. Δεκάδες επώνυμες επιχειρήσεις
εξαφανίστηκαν μετά την επιτυχία τους, όλες με τον ίδιο τρόπο. Ό,τι καινούργιο δε εμφανίζεται, το
παρακράτος πέφτει σαν βδέλλα πάνω του να το ρουφήξει. Με την ίδια πατριωτική ρασοφόρα συνταγή κάθε
τι που ανθίζει γίνεται μαύρο και ξεψυχά. Αν δεν παραδίνεται καταστρεφέται. Απεργίες, τοπικοί σύλλογοι, νομικοί σύμβουλοι, απειλές, εξαγορές, μέσα ενημέρωσης και ό,τι απαιτείται για να απελπιστεί, να πεθάνει. Για αυτό δεν έρχεται ποτέ η ανάπτυξη.
Οι θεσμοί κατάφεραν και αυτοί να μολυνθούν και να ελεγθούν απόλυτα. Να λειτουργούν για το παρακράτος. Δικαιοσύνη, υγεία, στρατός, αστυνομία, παιδεία. Τίποτα δεν αφήνεται
στην τύχη του. Κάθε Αρχηγός, κάθε Πρόεδρος έχει το τίμημά του. Λίγο χρήμα, λίγη δόξα, λίγη ηδονή, λίγη πίστη. Ακόμα ψάχνει η κοινωνία και η
δικαιοσύνη τα 700 εκατομμύρια της PROTON και τα 300 εκατομμύρια της Energa. Την ίδια ώρα που ο κάθε νέος ψάχνει
για μία δουλειά με 300 ευρώ η ελληνική δικαιοσύνη αδυνατεί να βρει ενόχους. Να
βρει τα λεφτά του παρακράτους. Τέτοιος έλεγχος των θεσμών, τέτοια αντίσταση του παρακράτους.
Η στρατηγική του παρακράτους είναι μία. Η καταστροφή. Όποιος
καταστρέφει έχει το πλεονέκτημα. Όποιος δημιουργεί, τη δυσκολία. Και τη γοητεία της τελικής νίκης…
